Diefstal van de ergste soort
Jakobus waarschuwt de kerk: "Onze tong is net zo'n vlam: een wereld van onrecht, die onze lichaamsdelen in brand steekt. Want hij besmet het hele lichaam, hij steekt het rad van het leven in brand, met vuur uit de Gehenna" (Jakobus 3:6)
We lezen iets soortgelijks in Jesaja: "Dan geeft de HEER antwoord als je roept; als je om hulp schreeuwt, zegt hij: 'Hier ben ik.' Wanneer je het juk van de onderdrukking uitbant, de beschuldigende vinger en de kwaadsprekerij" (Jesaja 58:9). De Hebreeuwse betekenis van kwaadsprekerij betekent hier: oneerbiedigheid, onbeschoftheid, gebrek aan respect.
Bidden voor geliefden
Niet zo lang geleden kwam er een jongeman huilend naar me toe tijdens een gebedsdienst bij Times Square Church. Hij vertelde we dat hij uit Washington kwam en dat hij eerder deze avond per toeval onze dienst binnenwandelde. Hij was was naar een concert geweest, maar daar was hij weg gelopen om naar de kerk te gaan. Hij wou graag gebed ontvangen dus ik vroeg hem "Zijn je ouders ook Christen?" en hij antwoordde "Ja meneer, ze zijn altijd voor me aan het bidden".
Een weinig zuurdesem
Paulus vroeg de Galaten:
"U was zo goed op weg, wie heeft u verhinderd de waarheid te blijven volgen? Niet hij die u geroepen heeft. Bedenk goed: Al een beetje desem maakt het hele deeg zuur" (Galaten 5:7-9).
Een heilige overtuiging
Het was met overtuiging dat Paulus het volgende tegen de gemeente in Rome kon zeggen:
"En ik weet dat wanneer ik kom, ik met de volle zegen van Christus kom" (Romeinen 15:29). Hij had een heilige overtuiging in zijn wandel met Christus. Hij beweerde:
"Daarom tracht ook steeds mijn geweten zuiver te houden tegenover God en de mensen" (Handelingen 24:16)
Gevuld met de volheid Gods
"En ik weet dat wanneer ik kom, ik met de volle zegen van Christus kom" (Romeinen 15:29). Paulus schreef deze woorden aan de Christenen te Rome. Hij vertelde hen: "Ik twijfel er niet aan dat wanneer ik u zal ontmoeten, dat dit in de grootste maat van Christus' zegen zal zijn.
Jezus en vergeving
Het meest moeilijke ter wereld voor Christenen is vergeving. Er wordt een hoop gesproken over vergeving, herstel en genezing maar er wordt weinig van in de praktijk gebracht. We vinden het allemaal fijn om onszelf te zien als vredestichters, als iemand die de gevallenen optilt, altijd vergevend en altijd vergetend. Maar zelfs de meest geestelijke mensen zijn er schuldig van broeders of zusters te verwonden door geen geest van vergeving te tonen.
De betekenis van God verzoeken
De psalmenschrijver zegt het volgende over de zonde van Israël:
"zij verzochten God in hun hart" (Psalm 78:18). De Hebreeuwse betekenis van deze zin wijst er op dat de Israëlieten "boven hun vermogen" beproefd werden. Dit betekent dat er geen enkele menselijke methode meer over was om voor zichzelf te voorzien. Toen ze tot deze plaats kwamen dachten ze dat God hen verlaten had, dat Hij stil bleef en uit het zicht was.
Jezus wist wat er in hun harten was
De discipelen hadden geen idee wat er in hun hart was, maar Jezus wel. En Hij bracht hen naar een plaats van beproeving om dit bloot te leggen. Hij vertelde de twaalf om op een boot te stappen om de zee over te steken, wetende dat er spoedig een storm zou opsteken.
Nu dachten deze mensen dat het trouwe volgelingen van hun Meester waren. Ze hadden per slot van rekening gezien hoe Hij een menigte van duizenden had gevoed met slechts een handjevol vis en brood. Dus stapten ze op de boot, ze dachten waarschijnlijk dat ze nooit meer aan Jezus zouden twijfelen.
Een plaats van beproeving
Veel gelovigen komen aan bij plaatsen van beproeving. Soms brengt de Heer ons naar plaatsen vergelijkbaar met Marah, waar het water des levens bitter smaakt (zie Exodus 15:22-23). En wanneer we daar eenmaal zijn worden we geconfronteerd met onververvulde dorst, knagende vragen en ernstige twijfels. U zult misschien zeggen: "Nee, u kunt mij niet vergelijken met deze afgodische, overspelige Israelieten! U kunt niet zeggen dat ik net als hen ben!".